Mannetjes, mannetje en ..... mannetjes

Hallo weer!
Zo, dat is een tijdje geleden hè? Tja druk gehad met verhuizen en dozen uitpakken en allerlei mannetjes ontvangen die raar Engels spreken waar je niets van verstaat! Dat is dus wel hier, iedereen spreekt Engels ja, maar wel met zijn eigen accent en niet allemaal evengoed zoals wij gewend zijn. Ik dacht dat mijn Engels dus niet echt op en top was, maar vergeleken met wat ik hier hoor…. Ik zeg af en toe gewoon maar ja, maar begrijpen wat ze zeggen, uhmmm nee!?!
Haha…. net ging de bel, de loodgieter die een half uur geleden was geweest…… kwam toch nog een bonnetje afgeven dat ik dan weer moest tekenen. Zojuist had ik ook al 2 handtekeningen gezet op wat ik dacht dat het bonnetje was, maar dat stak hij in zijn zak en nam hij mee! Ik had al niet begrepen dat hij dat bonnetje weer meenam. Ik moest dat hebben voor de huisbaas en dat had ik al vier keer tegen hem gezegd. Maar ja ik snapte niet wat hij zei en hij bleef het maar herhalen in een taal die voor mij volledig onbekend klonk! En hij snapte mij niet dacht ik, dus ik heb hem maar weg laten gaan, dan maar geen bonnetje….. Maar goed een half uur later komt hij dan toch weer terug…… met bonnetje! Zo komt alles steeds toch wel weer goed! Hij zei nog voordat hij wegging dat over ongeveer een kwartier de “kaputter” komt, de wat? De kaputter…na vier keer had ik door dat hij de carpenter bedoelde!

Kan er niks aan doen, maar het werkt wel een beetje op mijn lachspieren… komt er net weer een mannetje (the carpenter) voor de rubbers bij de ramen die los zijn gegaan waardoor de deuren moeilijk openschuiven. Zit hij eerst vijf minuten te kijken naar de ramen, hihi! Probeert hij de rubberen dingen met een ijzeren meetlatje, dat hij voor de gelegenheid aan het einde heeft omgebogen, er tussenuit te frutten. Hij mompelt daarbij vrolijk in zichzelf, hihi. Vervolgens lukt het niet, duhhhh en zegt hij dat hij weggaat…. Owww? Komt hij meteen weer terug en moet hij iets hebben… “klowhenger”… “klowhenger” huh? “klowhenger” owwww een klerenhanger? Ja! Dus ik laat hem een tas zien waar nog niet uitgepakte klerenhangers inzitten. Hij eerst blij….maar dan… “mmm not good”, en hij gaat toch weg, komt zo weer terug zegt hij. En ik zit hier nu maar te lachen! Het is nu een kwartier later en het mannetje is weer terug met een ijzerdraad met een haak eraan, zelf gemaakt ….. hihi! “is difficult” zegt hij…. Nou nieuwe poging! Ja hij heeft het rubberen ding vast! Met het trekken eraan gaat de deur dicht (bij een schuifdeur zitten de deuren over elkaar) en warempel… je ziet zijn gezicht echt vol verbazing….. hij kan nu opeens gewoon bij het rubberen ding zonder dat geïmproviseerde ijzeren haakje, hahaha! Dat had ik zelf al lang bedacht, maar ik wist ook niet wat hij wilde en hij verstaat mij toch bijna niet, dus ik dacht: “ik zeg maar niets….”. Al met al is het nu snel opgelost, al heb ik het idee dat hij ook zomaar wat doet….. Hij gaat nu de deur inspuiten met een spuitbus??..... Het zal wel…..
Alles is gemaakt en ik begrijp het…..moet weer twee handtekeningen zetten en hij komt zo terug met het echte bonnetje voor mij en dat moet ik dan nog een keer tekenen!

Zo gaat dat ongeveer ook steeds met “Jason Curtain” zoals wij hem hebben genoemd. Hij komt uit India en heet gewoon Jason, maar hij komt bij ons voor de gordijnen, dus Jason Curtain. Ik heet trouwens “Madam Greens” (zo heet de buurt waarin wij wonen) voor hem, dus ach ja, je geeft het beestje maar een naam hè? Hij belt mij dus steeds om te zeggen wanneer hij komt. Dan hoor je allerlei geluiden en dan denk je… ow dat is Jason volgens mij. Dan hoor je opeens een paar engelse woorden waarvan je denkt… ahhh die ken ik! Hij vertelt meestal eerst een heel verhaal om uit te leggen waarom hij er (twee uur te laat!) nog niet is of waarom hij vandaag helemaal niet meer gaat komen. Tja, de eerste ervaringen waren zeer goed. Hij kwam ’s middags opmeten en hij zou de gordijnen in de slaapkamer de volgende dag komen ophangen! Nou dat is snel zeg ik dan! De volgende middag kwam hij echter niet op de afgesproken tijd en wilde hij ’s avonds komen. Toen hadden wij al andere plannen dus hebben we hem de volgende dag maar laten komen. De andere gordijnen zijn dus een paar dagen later gekomen, maar die hangen dus op de grond. En met witte gordijnen in deze woestijn…. Je raadt het al, dat ziet er binnen de kortste keren niet meer uit. Dus Jason mag nog een keer terugkomen om ze korter te maken of anders op te hangen, whatever……. Gisteren zou hij komen, maar dat is om mij onbekende reden niet gelukt (weer dat hele verhaal door de telefoon….?). Als je Jason zelf belt, hoor je eerst een Arabisch muziekske en dan neemt hij pas op (of wordt je weggedrukt). Nu komt hij vanmiddag… ben benieuwd. Ik heb in iedere geval geleerd dat je vooral niet thuis moet blijven voor die mannetjes. Dus ik ga zo een taxi hier voor de deur aanhouden om me naar The Mall of the Emirates te laten brengen om handdoeken te kopen! :-)

Laterrrr…